ടി.എച്ച് ദാരിമി
കഴിഞ്ഞദിവസം തുര്‍ക്കിയിലും സിറിയയിലും ഉണ്ടായ ഭൂചലനവും അത് മനുഷ്യമനസ്സുകളില്‍ ഉണ്ടാക്കിയ തുടര്‍ചലനങ്ങളും സൃഷ്ടിച്ച ഉള്ളിലെ വിറ ഇനിയും മാറിയിട്ടില്ല. കാരണങ്ങള്‍ കൈപ്പിടിയില്‍ ഒതുങ്ങാതെ വരുമ്പോഴാണ് മനുഷ്യനും ജന്തുക്കളും ഇങ്ങനെ വിറയ്ക്കുക. എല്ലാവരും ചിരിച്ചും കളിച്ചും വിശ്രമിച്ചും അധ്വാനിച്ചുമിരിക്കുന്നതിനിടയില്‍ ഭൂമിയങ്ങ് കുലുങ്ങി വിറക്കുകയാണ്. ആയുസ്സുകളുടെ അധ്വാനങ്ങളും സ്വരുക്കൂട്ടിയ സമ്പാദ്യങ്ങളും സ്വന്തം തലകള്‍ക്കു മീതെ പൊളിഞ്ഞുവീഴുകയാണ്. കാര്യങ്ങള്‍ക്കും കാരണങ്ങള്‍ക്കുമൊന്നും ഒന്നും പറയാനില്ലാത്ത പ്രതിഭാസം. പറഞ്ഞാല്‍ തന്നെ ഒരാള്‍ക്കും ചങ്കില്‍ നിന്നിറങ്ങാത്ത സംഭവം. അതുകൊണ്ട് എന്തുകൊണ്ട് എന്നാരും ചോദിക്കില്ല. ചോദിച്ചവര്‍ക്ക് ഉത്തരം കിട്ടില്ല. ഉത്തരം തല കാട്ടിയാല്‍ ആയിരം എതിര്‍ ചോദ്യങ്ങള്‍ കണ്ണുരുട്ടും. ചുരുക്കത്തില്‍, കണ്ണടച്ച് കുടിച്ചിറക്കുകയല്ലാതെ സത്യത്തില്‍ ഒന്നും ചെയ്യാനില്ല എന്നതാണ് വാസ്തവം. അങ്ങനെയൊക്കെയാണെങ്കിലും ഇങ്ങനെയൊക്കെ ഉണ്ടാകുമ്പോള്‍ മനുഷ്യന് അന്വേഷണവും വിശദീകരണവുമായി രംഗത്തിറങ്ങും. അതവന്റെ അഹങ്കാരമാണ്. ഇനി അവന് വല്ല കാരണവും നിരത്തിയാലോ കുറേ വര്‍ത്തമാനമല്ലാതെ മറ്റൊന്നും ഉണ്ടാവില്ല. ഭൂമി കുലുങ്ങുമ്പോള്‍ അതങ്ങ് കുലുങ്ങും. അത്രതന്നെ. പണ്ട് സുനാമി ഉണ്ടായി. അതും ഒരു ഭൂചലനം തന്നെയാണ്. സുമാത്ര ദ്വീപില്‍നിന്ന് തുടങ്ങിയ പ്രകൃതിയുടെ കലി തമിഴ്‌നാട്ടിന്റെ തീരത്തടിച്ചത് ആറോ എട്ടോ മണിക്കൂറുകള്‍ കഴിഞ്ഞാണ്. അത് നമ്മുടെ തീരം തൊടും എന്ന് ശാസ്ത്രം പ്രവചിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നതാണ്. പക്ഷേ, ഒരു എലിക്കുഞ്ഞിനെ പോലും രക്ഷിക്കാനായില്ല.
ചിലര്‍ പറയും, ഭൂമിക്കടിയിലുള്ള പാറകള്‍ പൊട്ടുമ്പോഴും തെന്നിമാറുമ്പോഴും ഉണ്ടാകുന്ന കമ്പനങ്ങളാണ് ഭൂകമ്പം എന്ന്. അത് ശാസ്ത്രമാണ്. എന്നാല്‍ ഇതെന്തുകൊണ്ട് ചില സ്ഥലങ്ങളില്‍ മാത്രം സംഭവിക്കുന്നു?, ഇത്രയും കൃത്യമായ വിവരമുണ്ടെങ്കില്‍ എന്തുകൊണ്ടത് പ്രവചിക്കാന്‍ കഴിയുന്നില്ല? തുടങ്ങിയ വളരെ പ്രാഥമികമായ ചോദ്യങ്ങളെ പോലും മറികടക്കാന്‍ ഈ അറിവിന് ആരോഗ്യമുണ്ടാവില്ല. മുന്‍കൂട്ടി കാണാനും അങ്ങനെ കാണുകവഴി എന്തെങ്കിലും ഗുണമോ ഉപകാരമോ നേടാനും കഴിയുന്നില്ലെങ്കില്‍ പിന്നെ ആ ശാസ്ത്രത്തിന് എന്താണ് അര്‍ത്ഥം. മറ്റു ചിലര്‍ പറയും. അന്നാട്ടുകാരുടെ അധാര്‍മികത കൊണ്ടുണ്ടാവുന്നതാണ് ഇവ എന്ന്. അല്ലാഹുവിന്റെ ശിക്ഷയാണ് എന്ന് ചുരുക്കത്തില്‍. പക്ഷേ, അവിടെയുമുണ്ട് ചോദ്യങ്ങള്‍. ഇതിനേക്കാള്‍ അധാര്‍മികത നടമാടുന്ന സ്ഥലങ്ങളില്ലേ, ഭൂമുഖത്ത് ഒരു നിമിഷം പോലും വെച്ചേക്കാന്‍ പറ്റാത്ത പലരുമില്ലേ, അവിടെയൊക്കെയല്ലേ ആദ്യം കുലുങ്ങേണ്ടത് എന്നൊക്കെ ചോദിക്കുമ്പോള്‍ മൗനം കനത്തു നില്‍ക്കുമെന്നല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമുണ്ടാവില്ല. പിന്നെയും പലതുമുണ്ടാകും പറയാന്‍. അവക്കൊന്നും ഒരു കുഞ്ഞിനെ പോലും ബോധ്യപ്പെടുത്താനാവില്ല. അങ്ങനെയൊക്കെ ചിന്തിക്കുമ്പോള്‍ പ്രകൃതി ദുരന്തങ്ങളെയും ഭൂചലനമടക്കമുള്ള പ്രതിഭാസങ്ങളെയും കൊണ്ടുപോയി ചാരിവെക്കാന്‍ ഒന്നിനെയല്ലാതെ മറ്റൊന്നിനെയും കിട്ടില്ല. അല്‍ ബഖറ അധ്യായത്തിലെ 156 ാം സൂക്തത്തെയല്ലാതെ. അതില്‍ അല്ലാഹു പറയുന്നു: ചില്ലറ പേടി, പട്ടിണി, ജീവധനാദികളുടെ നഷ്ടം, വിളനാശം എന്നിവയിലൂടെ നാം നിങ്ങളെ പരീക്ഷിക്കുക തന്നെ ചെയ്യും. അപ്പോഴൊക്കെ ക്ഷമിക്കുന്നവരെ ശുഭവാര്‍ത്ത അറിയിക്കുക. തങ്ങളെ വല്ല വിപത്തും ബാധിച്ചാല്‍ അവര്‍ പറയും: ഞങ്ങള്‍ അല്ലാഹുവിന്റേതാണ്; അവനിലേക്കുതന്നെ തിരിച്ചു ചെല്ലേണ്ടവരുമാണ് (അല്‍ ബഖറ: 156).
ഭൂമികുലുക്കമടക്കമുള്ള പ്രകൃതി ദുരന്തങ്ങളെല്ലാം പ്രപഞ്ച സ്രഷ്ടാവായ അല്ലാഹുവിന്റെ പ്രവൃത്തികളാണ് എന്നാണ് ഇസ്‌ലാം മുന്നോട്ടുവെക്കുന്ന ആശയം. അല്ലാഹു തന്റെ അധീശാധികാരവും ശക്തിവിശേഷവും പ്രകടിപ്പിക്കാന്‍ വേണ്ടി അവന് തോന്നുമ്പോള്‍ അവന് തോന്നുന്ന സ്ഥലങ്ങളില്‍ അത് ചെയ്യുന്നു എന്ന് പറയുന്നതിനോളം സമാധാനം കിട്ടുന്ന വേറെ ഒരു മറുപടിയും ഉണ്ടാവില്ല. ഭൗതിക പ്രപഞ്ചം അതിലെ മനുഷ്യാധിവാസം ഇതിന്റെയൊക്കെ പിന്നിലെ പരമ രഹസ്യങ്ങള്‍ ചേര്‍ത്തുവെക്കുമ്പോള്‍ ഏതാനും ചില യുക്തികളൊക്കെ ബോധ്യപ്പെടും. ഇവിടെ അല്ലാഹു മനുഷ്യരെ പരീക്ഷണാര്‍ത്ഥമാണ് പാര്‍പ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്. അവന്റെ ഇഛക്ക് വിധേയമായി അവന് നല്‍കുന്ന ആയുഷ്‌കാലം ജീവിച്ചുതീര്‍ക്കാനാണ് മനുഷ്യനോട് ആവശ്യപ്പെടുന്നത്. അങ്ങനെ ജീവിക്കാന്‍ ആവശ്യമായ എല്ലാ സൗകര്യങ്ങളും അവന് പ്രപഞ്ചത്തില്‍ ഒരുക്കിയിട്ടുണ്ട്. എന്നല്ല, ഈ പ്രപഞ്ചത്തിലെ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും മനുഷ്യന് എന്ന ദൈവ പ്രതിനിധിയുടെ സുഖത്തിനു വേണ്ടിയാണ് സംവിധാനിച്ചിരിക്കുന്നത്. ഇത്രയും ചിത്രീകരിച്ചതില്‍നിന്ന് മനുഷ്യന്റെ മുമ്പില്‍ രണ്ടു കാര്യങ്ങള്‍ നില്‍ക്കുന്നതായി കാണാം. ഒന്ന് അല്ലാഹുവിന്റെ ഇഛ. രണ്ടാമത്തേത് ഭൗതിക പ്രപഞ്ചവും. ഇവയില്‍ ഭൗതിക പ്രപഞ്ചം ഓരോ മനുഷ്യന്റെയും കണ്ണിനും കാതിനും ഇന്ദ്രിയങ്ങള്‍ക്കും നേരിട്ടും തത്സമയമായും രസവും സുഖവും ആനന്ദവും പകരുന്നതാണ്. അല്ലാഹുവിന്റെ ഇച്ഛയാവട്ടെ, പരമമായി ഇവയെല്ലാം നല്‍കുന്നുണ്ട് എങ്കിലും അത് ദീര്‍ഘഭാവിയിലാണ് കിട്ടുക. അതിനുവേണ്ടി വൈകാരിക ക്ഷമയോടെയും അവധാനതയോടെയും കാത്തുനില്‍ക്കേണ്ട അവസ്ഥയാണ്. അങ്ങനെ കാത്തുനില്‍ക്കാന്‍ ക്ഷമ കാണിക്കാന്‍ മനസ്സില്ലാത്ത ചില മനുഷ്യന്മാര്‍ തൊട്ടുമുമ്പിലുള്ള സുഖങ്ങളിലേക്കും ആനന്ദങ്ങളിലേക്കും പോയേക്കാം. പരമമായ സുഖവും ആനന്ദവും മറന്നേക്കാം. അങ്ങനെ വരുമ്പോള്‍ അവരെ സത്യം സൂചിപ്പിക്കേണ്ടത് കാരുണ്യവാനായ റബ്ബിന്റെ നീതിയാണ്. അത്തരമൊരു സാഹചര്യത്തില്‍ തന്റെ ശക്തി സൂചിപ്പിക്കാനും ആ ശക്തിയെ മറക്കേണ്ട എന്ന് ഉദ്‌ബോധിപ്പിക്കാനുമാണ് ഇത്തരം പ്രകൃതി ദുരന്തങ്ങള്‍ എന്നു പറയുന്നതും കരുതുന്നതുമാണ് എളുപ്പം.
സാധാരണക്കാര്‍ക്കിടയില്‍ ആദ്യം ഉയരുന്ന പ്രതികരണത്തിന്റെ ധ്വനി ഇവയൊക്കെ ദൈവകോപമാണ് എന്നായിരിക്കും. സത്യത്തില്‍ അവ ദൈവത്തിന്റെ നടപടിക്രമങ്ങളും ദൃഷ്ടാന്തങ്ങളുമാണ്. ചെയ്തുപോയ തെറ്റുകളില്‍ പശ്ചാത്തപിച്ചും ദുരന്തങ്ങളില്‍നിന്ന് രക്ഷപ്പെടുത്തേണമേ എന്ന് നിരന്തരം പ്രാര്‍ഥിച്ചും ദൈവത്തിലേക്ക് വിനയാന്വിതരായി തിരിച്ചു ചെല്ലാനുള്ള അവസരമാണിത്. ഒരു കാലഘട്ടവും ഒരു പ്രദേശവും ഇത്തരം ദുരന്തങ്ങളില്‍നിന്ന് വിമുക്തമായിരുന്നില്ല. പ്രവാചകന്മാരുടെ ജീവിത കാലത്തും ഇത്തരം ദുരന്തങ്ങള്‍ സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടല്ലോ. നബി (സ) യുടെ ആഗമന കാലത്ത് മദീനയിലെ ഉഹുദ് പര്‍വതത്തില്‍ ഭൂകമ്പമുണ്ടായിരുന്നു. വരള്‍ച്ചയും ഗ്രഹണവും കൊടുങ്കാറ്റും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. ഖലീഫാ ഉമര്‍ (റ) വിന്റെ കാലത്ത് സിറിയയില്‍ കഠിനമായ പ്ലേഗ് പടര്‍ന്നുപിടിച്ചിരുന്നു. ആയിരങ്ങള്‍ മരിച്ചുവീണ ദിനങ്ങളായിരുന്നു അത്. പക്ഷേ, അവയെയൊന്നും അല്ലാഹുവിന് മാത്രമറിയാവുന്ന ഏതോ യുക്തിയുടെ കാരണമായിട്ടല്ലാതെ ആരും ഒന്നും വ്യാഖ്യാനിച്ചിട്ടില്ല. അപ്പോള്‍ ശാസ്ത്രത്തിന്റെ നിഗമനങ്ങളോ എന്ന ചോദ്യമുയരാം. ഇത് ചിന്തിക്കുമ്പോള്‍ രണ്ട് കാര്യങ്ങള്‍ അറിയണം. സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ട സത്യങ്ങളാണ് ശാസ്ത്രം. അതിന്റെ വെളിച്ചത്തില്‍ ഭൂമിയുടെ പാളികളില്‍ ഉണ്ടാകുന്ന സാധാരണയില്‍ കവിഞ്ഞ കമ്പനമാണ് ഭൂകമ്പത്തിന്റെ കാരണം എന്ന് ശാസ്ത്രം കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഇത് ഒരു അറിവ് തന്നെയാണ്. അത്രയെങ്കിലും പറയാന്‍ കഴിയുന്നു എന്ന ആശ്വാസം ശാസ്ത്രം നല്‍കുന്നുണ്ട്. പക്ഷേ, ആ അറിവുകൊണ്ട് പ്രയോജനം ഉണ്ടാവണമെങ്കില്‍ മുന്‍കൂട്ടി പ്രവചിക്കാനോ പ്രതിരോധിക്കാനോ കഴിയണം. അത് ഇന്നുവരെ ഉണ്ടായിട്ടില്ല. ശാസ്ത്രവും സാങ്കേതിക വിദ്യകളും ഇത്രയേറെ പുരോഗമിച്ച ഇക്കാലത്തും പ്രകൃതി ക്ഷോഭങ്ങള്‍ക്ക് മുമ്പില്‍ നിസ്സഹായനും ഭയചകിതനുമായി നില്‍ക്കാനേ മനുഷ്യന് കഴിയൂ എന്നാണ് അവസ്ഥ എങ്കില്‍ അതുകൊണ്ട് കാര്യമായ കാര്യമൊന്നുമില്ല. മനുഷ്യന് എത്ര നിസാരനാണ് എന്ന സത്യം വീണ്ടും വീണ്ടും ബോധ്യപ്പെടുത്തുകയാണ് ഓരോ പ്രകൃതി ദുരന്തങ്ങളും.
പക്ഷേ, അതു കരുതി ശാസ്ത്രം പറയുന്ന വസ്തുതകളെ നിരാകരിച്ചുകൂടാ. മേല്‍പറഞ്ഞ അതീന്ദ്രിയ തലം ഉള്ളതോടൊപ്പംതന്നെ ഇത്തരം പ്രകൃതി ദുരന്തങ്ങളുടെ യഥാര്‍ഥ ശാസ്ത്രീയ വ്യാഖ്യാനങ്ങളും ജനങ്ങളെ പഠിപ്പിക്കേണ്ടതുണ്ട്. അല്ലാത്തപക്ഷം തെറ്റായ ധാരണകള്‍ ജനങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ പ്രചരിക്കും. അങ്ങനെ പ്രചരിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളെയാണ് അന്ധവിശ്വാസങ്ങള്‍ എന്നു പറയുന്നത്. എന്നല്ല, ശാസ്ത്രത്തെ നിരാകരിക്കുന്നതില്‍ ഒരു ബുദ്ധിയുമില്ല. കാരണം, ശാസ്ത്രം കണ്ടെത്തിയ വസ്തുതകള്‍ പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ സ്രഷ്ടാവിലേക്ക് എത്തിച്ചേരാന്‍ ഇന്നത്തെ കാലത്ത് പ്രത്യേകിച്ചും വലിയ സഹായകമാണ്. ഹൈഡ്രജന്റെ രണ്ട് ആറ്റവും ഓക്‌സിജന്റെ ഒരാറ്റവും ചേരുമ്പോഴാണ് വെള്ളം ഉണ്ടാകുന്നത് എന്ന് ശാസ്ത്രം പഠിപ്പിച്ചത് ഉദാഹരണം. ഈ പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ മൂന്നില്‍ രണ്ടോളം നിറഞ്ഞുകിടക്കുന്ന വെള്ളം മുഴുവനും ഒരു പരീക്ഷണശാലയില്‍ എന്നോണം ഹൈഡ്രജനും ഓക്‌സിജനും പ്രത്യേകമായ അളവില്‍ ചേര്‍ത്തുണ്ടായതാണ് എന്ന് പറയുമ്പോള്‍ അവ ചേര്‍ത്തതും ഉത്പാദിപ്പിച്ചതും ആരാണ് എന്ന് ചിന്തിക്കാനുള്ള പ്രചോദനം ഉണ്ടായിത്തീരുന്നു. അതുണ്ടായിത്തീര്‍ന്നാല്‍ അതുവഴി അല്ലാഹുവിലേക്ക് എത്തിച്ചേരാന്‍ വളരെ എളുപ്പമാണ്. മൂലകങ്ങളുടെ അളവ് പോലും ഈ പഠനങ്ങളില്‍ പ്രധാനമാണ്. കാരണം ഹൈഡ്രജന്റെ രണ്ട് ആറ്റങ്ങള്‍ ചേരുന്നത് ഓക്‌സിജന്റെ രണ്ട് ആറ്റത്തോടാണ് എങ്കില്‍ അതുണ്ടാക്കുന്ന അപകടം എല്ലാവര്‍ക്കും അറിയാം രണ്ടിടത്തും ഓരോ ആറ്റങ്ങളാണ് എങ്കിലും അപകടം തന്നെ. അപ്പോള്‍ ശാസ്ത്രം തരുന്ന ആ കണക്ക് തന്നെ സ്രഷ്ടാവിലേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോകുന്നതാണ്. അതിനാല്‍ ശാസ്ത്രത്തെയും അതിന്റെ കണ്ടുപിടിത്തങ്ങളെയും അവഗണിക്കേണ്ടതില്ല. പിന്നെ ഒരു തുമ്പില്‍ കയ്യെത്തുമ്പോഴേക്കും വലിയ അവകാശവാദങ്ങളുമായി പ്രപഞ്ചത്തെ കീഴ്‌പ്പെടുത്തി എന്ന തരത്തിലുള്ള അഹങ്കാരങ്ങള്‍, അത് കൂട്ടത്തില്‍ ചിലര്‍ മാത്രം പുലര്‍ത്തുന്നതാണ്. നല്ല ചിന്തയും ബോധവും ഉള്ളവരൊക്കെ ശാസ്ത്രത്തിലൂടെ പരമ സത്യങ്ങളിലേക്കാണ് എത്തിച്ചേര്‍ന്നിട്ടുള്ളത് എന്നത് വസ്തുതയാണ്. അതിനാല്‍ ശാസ്ത്രത്തോട് ചേര്‍ന്ന് പോകുന്നതാണ് ബുദ്ധിയും ശരിയും.
വിശ്വാസത്തിന്റെ ഭാഗമായി ഭൂകമ്പത്തെ അല്ലാഹുവിന്റെ സന്ദേശമായി കാണുകയും കരുതുകയും ചെയ്യുന്നവരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം അല്ലാഹു എന്തിനാണ് ഇത്തരം വേദനിപ്പിക്കുന്ന സൂചനകള്‍ നല്‍കുന്നത് എന്നുകൂടി ആലോചിക്കേണ്ടിവരും. അപ്പോള്‍ അതിനുത്തരം തേടി ഈ വിഷയമായി വന്ന പ്രമാണങ്ങളിലെ പരാമര്‍ശം കൂടി പരിഗണിക്കേണ്ടിവരും. ദൃഷ്ടാന്തങ്ങള്‍ പൊതുവെ മനുഷ്യരെ ഭയപ്പെടുത്താന്‍ വേണ്ടി ഉള്ളതാണ് എന്ന് ഖുര്‍ആന്‍ പറയുന്നു (ഇസ്‌റാഅ്: 59). ഖതാദ(റ)പറയുന്നു: അല്ലാഹു അവന് ഉദ്ദേശിക്കുന്ന തരത്തിലുള്ള ദൃഷ്ടാന്തങ്ങള്‍ കൊണ്ടും മറ്റും ജനങ്ങളെ ഭയപ്പെടുത്തുന്നത് അവര്‍ അതില്‍ നിന്ന് പാഠം ഉള്‍ക്കൊള്ളുവാനും അല്ലാഹുവിനെ സ്മരിക്കുവാനും (ശരിയിലേക്ക്) മടങ്ങുവാനും വേണ്ടിയാണ്.
ധാരാളമായി ഇസ്തിഗ്ഫാര്‍ ചെയ്യുക, ദാനധര്‍മങ്ങള്‍ ചെയ്യുക തുടങ്ങിയവയാണവയുടെ അടിസ്ഥാന ആശയം. അവ രണ്ടും അല്ലാഹുവിന്റെ കോപം കെടുത്താനുള്ളതും കാര്യണ്യത്തെ ജ്വലിപ്പിക്കാനുള്ളതുമാണ്. പിന്നെ ദുരന്ത ബാധിതരെ സഹായിക്കുക, പ്രാര്‍ഥിക്കുക തുടങ്ങിയ സാമൂഹ്യ ബാധ്യതകള്‍ നിറവേറ്റുക എന്നതാണ്. അത് ലോകം മുഴുവനും ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്നു. ഈ പറഞ്ഞതെല്ലാം ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്നുണ്ട് റജബ് ത്വയ്യിബ് ഉര്‍ദുഗാന്റെ വാക്കുകളില്‍. അദ്ദേഹം പറയുകയാണ്: അല്ലാഹുവിന്റെ വിധി അവനുദ്ദേശിച്ചത് പോലെ നടന്നു. നഷ്ടപ്പെട്ടവരെയൊന്നും തിരിച്ച് തരാന്‍ ഞങ്ങള്‍ക്കാവില്ല. പക്ഷേ, ഒരു കാര്യം ഞാന്‍ പറയുന്നു, വീട് നഷ്ടപ്പെട്ടവര്‍ക്കെല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ടതിലും നല്ലൊരു വീട് ഞാന്‍ പണിത് തരും. ഒരു ലിറ പോലും ആരും തരേണ്ടതില്ല. ആര്‍ക്കെങ്കിലും ഒരു മരം നഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടെങ്കില്‍ പത്ത് മരം ഞാന്‍ വെച്ച് തരും എന്ന്.