Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Duo Reges: constructio interrete. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est; Maximus dolor, inquit, brevis est.

Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Praeclare hoc quidem. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Nam ista vestra: Si gravis, brevis;

Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Omnia peccata paria dicitis. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Sumenda potius quam expetenda. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q.

Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.

Venit ad extremum; Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Disserendi artem nullam habuit. Quo tandem modo? Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Ut id aliis narrare gestiant?

Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Itaque his sapiens semper vacabit. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Et si in ipsa gubernatione neglegentia est navis eversa, maius est peccatum in auro quam in palea. Cur post Tarentum ad Archytam? Rationis enim perfectio est virtus; In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Eaedem res maneant alio modo. Quid, quod res alia tota est?

Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Ecce aliud simile dissimile.

Quae rursus dum sibi evelli ex ordine nolunt, horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et moribus.

Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Nam quid possumus facere melius? Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Mihi enim satis est, ipsis non satis. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Quae sequuntur igitur? Quod quidem iam fit etiam in Academia.

Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum.

Idemne, quod iucunde? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Hos contra singulos dici est melius. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Ego vero isti, inquam, permitto. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Iam enim adesse poterit.